प्रद्युम्न अधिकारीका तीन कविता

कठै म आँसु 

हरेकको भावना र मर्ममा डुबेर

पीडाको रुप बनि म झरिदिन्छु,

निर्दोष प्राणीको दुई आँखाभित्र

रसिलो बनि म यसै रसाई दिन्छु ।

असह्य बनिदिन्छु चित्त दुखाइमा

रोदन अनि गहिरो पीरव्यथामा,

बिछोडमा विष्मात म भइदिन्छु

मिलनमा हर्षाश्रु खसालिदिन्छु ।

अदृश्य अनुभूतिको भावनामा

दृश्यको अश्रुधारा म पोखिदिन्छु,

तप्प तप्प गर्दै न्यानो थोपामा

मोतीको दाना झैँ बाहिरिदिन्छु ।

कठै म आँसु हृदयदेखि निस्केर,

सबैको मन हलुको बनाइदिन्छु ।

*******

              

समय चक्र

रुप यो शरीरको कलकलाउँदो थियो,

उडेर रङ्ग आज कठै बेरङ्गमा बदलियो ।

उफ्रदै रमाई खेलेका बलिष्ठ हातपाउ,

चल्न नसकी आज शिथिल हुँदै गयो ।

फ़ुर्तिलो शरीर उमेरमा खुब रमाउथ्यो,

कान्तियुक्त देह आज कान्तिहीन बन्यो ।

आफैंमा त्यो स्वस्फूर्त सुन्दर शरीर थियो,

समयचक्र सँगै जिन्दगी ढल्केर गयो ।

सद्भाव देखाउने कुटुम्बजनको स्नेह,

निष्ठुरी बन्दै पन्छिएर आज दूर भयो ।

रहेनछ आखिर केही नश्वर देह हाम्रो,

हिजो शोभित थियो आज जर्जर भयो ।

*******

मानवीय ऊर्जा

हुर्कन सिकायो प्रकृतिले 

प्रकृति सँगै रमाऔँ,

बाँच्न सिकायो व्यबहारले

शिष्ट व्यबहारक बनौँ ।

सभ्यता चिनायो इतिहासले

इतिहासको महत्त्व बुझौँ,

विज्ञान उदायो ज्ञानले

ज्ञानमा गर्व गरौँ ।

कर्मनिष्ठ बनायो धर्मले

धर्मको रक्षा गरौँ,

चल्न सिकायो समयले

समयको ख्याल गरौँ ।

- चाबहिल- ७, काठमाडौँ

-------------------------------------

.‍..‍.‍.‍साथ सहयोगको खाँचो

लघुकथा संसार र कविता संसार अनलाइन मासिक पत्रिकालाई
जीवित राख्नका लागि तपाईंको 
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।