अनिता 'यात्री'का आठ मुक्तक

अनिता 'यात्री'

1 एउटै थानको कपडा कस्ले कसरी सिउँछ आफ्नै विचार हो गिलासको पानीलाई कस्ले कसरी पिउँछ आफ्नै विचार हो, जस्ले जे जे भने पनि यहाँ सबैको विचार एउटै हुँदै-हुँदैन एकबारको जिन्दगी कस्ले कसरी जिउँछ आफ्नै विचार हो ।

2 सानो छँदा त उमङ्गको उडान भरिरहुँ जस्तो हुन्थ्यो

जति अभाव भएपनि मुस्कान छरिरहुँ जस्तो हुन्थ्यो,

बालापनको संसारमा खुसीहरु ढकमक्क फुल्दाखेरि

सुगन्धित फूलसँगै साँझ बिहान झरिरहुँ जस्तो हुन्थ्यो ।

3

अँध्यारो रातले अलिकति प्रकाश मागेको छ

जूनताराहरूले पनि बेग्लै आकाश मागेको छ,

आनन्दको गर्भभित्र उत्साह फक्रीरहेको बेला

अचानक जिन्दगीले किन अवकाश मागेको छ ।

4

अनगिन्ती भोकहरूलाई प्रायः नखाएर टारेको छु

गहभरि अभाव टिल्पिलाउँदा लुकाएर झारेको छु,

चिस्सिएको पत्थरको रापले खुसी नछड्किएपछि

स्वयंलाई आशाको बन्धनबाट फुकाएर सारेको छु।

5 मेरो मात्रै हैन समय कसैको नि एकनास हुँदैन

सुख आउनेछ पक्कै दु:खको मात्रै बास हुँदैन,

आशावादी मानिसले नै सफलता प्राप्त गर्ने हो

निरास भएर बाँच्ने हो भने जिन्दगी खास हुँदैन ।

6

अचानक ढुङ्गाले माटोलाई भर दिन छोडेको छ

निर्दयी रहेछ भगवान पनि वर दिन छोडेको छ,

जीवनका रङहरू उड्दै गएको देखेर होला सायद

हिजोआज समयले मलाई रहर दिन छोडेको छ ।

7

गन्तव्य एउटै होस् हाम्रो सफर एउटै होस्

सानो झुप्रो किन नहोस् तर घर एउटै होस् ,

पहाडमा बसौं चाहे तराईको फाँटमा बसौं

जहाँ रहेनि एउटै मुटु होस् रहर एउटै होस् ।

8

शरद्को हुरीबतासले उडाउँछ कि थाहा छैन

भर्खरै पलाएका मुना चुडाउँछ कि थाहा छैन,

धूमिल आशाहरुले अमिलो भैरहेको मनलाई

मीठा कुराहरूले पनि कुडाउँछ कि थाहा छैन ।