अरुण कुमार भुजेलका तीन कविता

मनसँग

तिमी सबैलाई माया गर्नू आदर, सत्कार र सम्मान गर्नू धैर्य अनि सहनशील बनी सर्वत्र सकारात्मक ज्योति छर्नू मेरो मन तिमी यस्तै नै हुनू । हिलोमा फुल्ने कमल हुनू चोटहरूमा दल्ने मलम हुनू स्रष्टाहरूलाई साथ दिँदै सृजना रच्ने कलम हुनू मेरो मन तिमी यस्तै नै हुनू । हाँस्ने अनि हँसाउने गर्नू बाँच्ने अनि बचाउने गर्नू मानव धर्मको शरणमा परि कर्म नै धर्म हो प्रचार गर्नू मेरो मन तिमी यस्तै नै हुनू । दाँतहरू जस्तै रूखो भएर अल्पायुमै एकाएक झर्ने नहुनू जिब्रो सर नरम भएर मृत्यु पर्यन्त सँगै रहनू मेरो मन तिमी यस्तै नै हुनू । ********

अनुरोध

हेर मल-जल नगरे पनि जंगली फूल फुलेकै हुन्छ पहरामा देख्छौ ढुङ्गा र जरा प्रेमले अँगालो मारेकै हुन्छ । अँध्यारो हेर त नभनी हुन्छ उज्यालो फेरि नबोलाई आउँछ रित्तोले आकाश ताकेको हुन्छ लटरम्म हाँगो भुइँ तिरै झुक्छ । असल कमसल तिमी भित्रै स्वर्ग र नर्क त्यो तिमी भित्रै बैरी को हो ? को हो मित्र? आखिर सबै छन् तिमी भित्रै। बनाउन सक्छौ के ढुङ्गा-माटो ? हावा-पानी र अरू चराचर सक्दैनौ कम्तीमा कृतकृत्य बन धन्य-धन्य जीवन यति त भन। ********

सुझाव

हेर त तिमीले आलस्य गरे नी परिश्रमी हातहरू चलि नै रहे ! अँगेनामा सक्दो पानी छ्यापे नी, दाउराहरू दन-दन बलि नै रहे ! एउटाले नहेर्दैमा फूलको सुन्दरता, तुरुन्तै मुर्झाइ कहाँ पो झर्छ र? माया-ममताको कसिलो बन्धन बैरभावको छुरीले कसरी छिन्छ र? महाभारत कसैको आवश्यकता हैन, रामायण रच्नु पनि बाध्यता हैन! गन्तव्य रोज्ने हो राग-द्वेष छोडी, बसुधैव कुटुम्बकम नै सर्वोपरि !

- गोरूबथान, कालेबुङ, भारत

--------------------------------------

.‍..‍.‍.‍साथ सहयोगको खाँचो

लघुकथा संसार र कविता संसार अनलाइन मासिक पत्रिकालाई
जीवित राख्नका लागि तपाईंको 
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।