‘अब म मेरा शुभचिन्तकमाझ धेरै समय रहन सक्दिनँ । उनीहरूबाट धेरै टाढा जाँदैछु । धेरै टाढा जाँदैछु ।’
२९ फागुनमा सामाजिक सञ्जाल फेसबुकमा अंग्रेजी भाषामा यस्तो सन्देश लेखेर आत्महत्या गर्न तम्सिएका झापाका एक तन्नेरीलाई प्रहरीले जोगाएको छ । आयरल्यान्डस्थित फेसबुकको क्राइम जोनले उक्त स्ट्याटस पोस्ट गरेलगत्तै प्रयोगकर्ताको गतिविधि शून्य भएको र स्ट्याटसका आधारमा प्रयोगकर्ता आत्महत्याउन्मुख भएको निक्र्यौल निकाल्दै काठमाडौँस्थित महानगरीय प्रहरी प्रभागमा खबर गरेको थियो । त्यसलगत्तै महाशाखाका प्रहरी निरीक्षक पशुपति रायले झापास्थित जिल्ला प्रहरी कार्यालयलाई घटनाबारे विस्तृतमा अवगत गराए । र, ती किशोरलाई आत्महत्या गर्नबाट बचाइयो ।
यो त्यस्तो घटना हो, जसले सामाजिक सञ्जालको उपयोगको नौलो प्रवृत्तिलाई मात्रै बुझाउँदैन, कस्तो सूचना सम्प्रेषणका लागि समेत सामाजिक सञ्जाल प्रयोग गरिन्छ भन्नेसमेत देखाउँछ । इन्टरनेट सञ्जालको बढ्दो विस्तार र यसको उपयोग गर्ने जनसंख्याको द्रुतत्तर वृद्धिसँगै यसको उपयोगिताका परम्परागत दायराहरू त बदलिएको छ नै, नयाँ पुस्ता इन्टरनेट र यसमा आधारित अनेक प्रविधि र प्रयोगमा अभ्यस्त देखिन्छ ।
त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट समाजशास्त्रमा स्नातकोत्तर गरेकी पुनम लिम्बूको शोधको निष्कर्ष छ, किशोरकिशोरीहरू इन्टरनेटको उपयोग सामाजिक सञ्जालका निम्ति सबैभन्दा धेरै गर्छन् (हेर्नूस् सर्वेक्षणको निष्कर्ष) । काठमाडौँका निजी ‘प्लस टू’मा अध्ययनरत १ सय ६१ जना विधार्थीमाझ गरिएको प्रश्नावली सर्वेक्षणको निष्कर्ष सुनाउँदै उनी भन्छिन्, “सूचना र ज्ञान आदानप्रदान भन्दा पनि दैनन्दिनमा असम्भव प्रतिक्रियाहरू व्यक्त गर्न र आफूलाई सो अप गर्न सामाजिक सञ्जालको उपयोग भएको देखिन्छ ।”
त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट समाजशास्त्रमा स्नातकोत्तर गरेकी पुनम लिम्बूको शोधको निष्कर्ष छ, किशोरकिशोरीहरू इन्टरनेटको उपयोग सामाजिक सञ्जालका निम्ति सबैभन्दा धेरै गर्छन् (हेर्नूस् सर्वेक्षणको निष्कर्ष) । काठमाडौँका निजी ‘प्लस टू’मा अध्ययनरत १ सय ६१ जना विधार्थीमाझ गरिएको प्रश्नावली सर्वेक्षणको निष्कर्ष सुनाउँदै उनी भन्छिन्, “सूचना र ज्ञान आदानप्रदान भन्दा पनि दैनन्दिनमा असम्भव प्रतिक्रियाहरू व्यक्त गर्न र आफूलाई सो अप गर्न सामाजिक सञ्जालको उपयोग भएको देखिन्छ ।”
अम्मली पुस्ता
काठमाडौँको एक सुविधासम्पन्न विद्यालयमा कक्षा ९ की छात्राको अफेयर चल्यो, सहपाठी छात्रसँग । भेट्दा कहिल्यै नबोलेका उनीहरू फेसबुकमार्फत नजिकिए । ‘हाई हेल्लो’बाट सुरु भएको सम्बन्ध प्रेममा बदलियो । भलै भेट्दा कुरा गर्न पनि आनाकानी गर्थे । तैपनि, नियमित च्याट र फोनबाटै किशोरीले कतिसम्म विश्वास गरिन् भने घरमा कोही नभएका बेला आफ्नो नांगो फोटो म्यासेन्जरबाट पठाइन् । तर, उनलाई के थाहा ? प्रेमीको मन जित्न पठाएको त्यही फोटोले आफ्नो जीवनमा बज्रपात ल्याउन सक्छ !
केही दिनपछि प्रेमीको साथीले उक्त फोटो फेसबुकमा अपलोड गरिदिएछ । युवतीले झन्डै आत्महत्याको बाटो रोज्नुपरेको । धन्न परिवार र स्कुलको साथ पाइन् । मनोविज्ञकहाँ पुर्याइयो, आत्मविश्वास बढाउने परामर्श दिइयो र बिस्तारै तंग्रिदै गइन् उनी । तैपनि, ६ महिना बितिसक्दा उनी सामान्य अवस्थामा फर्कन सकेकी छैनन् ।
भर्खर ११ कक्षा पढ्न थालेको छोरो बिनासित्तैँ रिसाउन र झर्कन थालेपछि एक दम्पती अत्तालिँदै मनोविज्ञ नवीन बज्राचार्यकहाँ पुगे । ती दम्पतीले छोराको आवश्यकता र चाहना पूरा गर्न कुनै कसर राखेका थिएनन् । तैपनि, छोरो आमाबाबुका अगाडि पर्नै नखोज्ने । ढोका थुनेर मोबाइल चलाउन पाए मस्त । अरू केही र कोही नचाहिने । बुझ्दै जाँदा बज्राचार्यले थाहा पाए, केटोलाई ‘इन्टरनेट एडिक्सन’ भइसकेको थियो । उनी सुनाउँछन्, “फेसबुकको लत यस्तो लागिसकेछ कि बाँकी दुनियाँको मतलबै थिएन उसलाई । त्यसैले बाबुआमासँग पनि झर्को मान्थ्यो ।”काठमाडौँको एक सुविधासम्पन्न विद्यालयमा कक्षा ९ की छात्राको अफेयर चल्यो, सहपाठी छात्रसँग । भेट्दा कहिल्यै नबोलेका उनीहरू फेसबुकमार्फत नजिकिए । ‘हाई हेल्लो’बाट सुरु भएको सम्बन्ध प्रेममा बदलियो । भलै भेट्दा कुरा गर्न पनि आनाकानी गर्थे । तैपनि, नियमित च्याट र फोनबाटै किशोरीले कतिसम्म विश्वास गरिन् भने घरमा कोही नभएका बेला आफ्नो नांगो फोटो म्यासेन्जरबाट पठाइन् । तर, उनलाई के थाहा ? प्रेमीको मन जित्न पठाएको त्यही फोटोले आफ्नो जीवनमा बज्रपात ल्याउन सक्छ !
केही दिनपछि प्रेमीको साथीले उक्त फोटो फेसबुकमा अपलोड गरिदिएछ । युवतीले झन्डै आत्महत्याको बाटो रोज्नुपरेको । धन्न परिवार र स्कुलको साथ पाइन् । मनोविज्ञकहाँ पुर्याइयो, आत्मविश्वास बढाउने परामर्श दिइयो र बिस्तारै तंग्रिदै गइन् उनी । तैपनि, ६ महिना बितिसक्दा उनी सामान्य अवस्थामा फर्कन सकेकी छैनन् ।
यी दुई घटनाको प्रकृति फरक छ तर अन्तर्य एउटै हो, फेसबुक । एकातिर फेसबुक मानवीय जीवनको अपरिहार्य पक्ष भइदिएको छ । त्यसमा किशोरकिशोरीको मोह अझै अकासिएको छ । अर्कोतिर वरदान मानिएको यही फेसबुक किशोरकिशोरीको अध्ययन, व्यक्तित्व विकास र पारिवारिक प्रेममा विखण्डन ल्याउन प्रमुख कारक बनेको छ । त्यसका बहुआयामिक असर बिस्तारै सतहमा आउन थालेका छन् ।
फेसबुकमा परिवारका सदस्यलाई साथी नबनाउने, आफन्तको आँखा छल्न नक्कली एकाउन्ट बनाउने, च्याटमा मात्र होइन, स्ट्याटस र कमेन्टमा अश्लील शब्द लेख्न किशोरकिशोरी अभ्यस्त भइरहेका छन् । फेसबुकले निम्त्याएका समस्यालाई नजिकबाट नियालिरहेकी मनोविज्ञ करुणा कुवँर भन्छिन्, “हिजोआज किशोरकिशोरीले गर्ने हरेक नकारात्मक व्यवहारमा इन्टरनेटकै भूमिका प्रमुख हुन्छ । अझ फेसबुक त रिस र आवेग पोख्ने थलो भएको छ ।”
ट्वीटर, युट्युब, वाट्सएप, भाइबर, स्काइप, स्न्यापच्याटजस्ता सामाजिक सञ्जाल पनि किशोरकिशोरलाई ‘एडिक्ट’ बनाउन सहायक सिद्ध भइरहेको उनको बुझाइ छ । कति कलेज तथा स्कुलले अनलाइनमा आधारित ‘एसाइनमेन्ट’ दिन्छन् तर त्यही विद्यार्थीलाई इन्टरनेट चलाउने बहाना बनिदिन्छ । अभिभावकले निगरानी नगर्दा फेसबुकदेखि पोर्नोग्राफीसम्म हेर्न भ्याउँछन् ।
त्यसो त किशोरकिशोरीमा मात्र सोसल मिडियाको लत छ भन्ने होइन । अन्य उमेर समूहका व्यक्तिलाई पनि फेसबुकले आफ्नो वशमा पारेको छ तर त्यसको असर किशोरकिशोरीमा बढी पर्छ । किनभने, प्राकृतिक रूपमा उनीहरूमा शारीरिक परिवर्तन आइरहेको हुन्छ, विपरीत लिंगीप्रतिको आकर्षण बढेको हुन्छ । प्रेम र यौनका विषयमा अधिक ध्यान जान्छ । इन्टरनेटले किशोरकिशोरीका यिनै कौतूहल मेटाउँछ, त्यो पनि कसैले थाहा नपाउने गरी ।
सामाजिक सञ्जालमा लत बस्नुको मुख्य कारण यही मान्छन् मनोविज्ञ बज्राचार्य । तर, यसको प्रभाव उमेर अनुसार पलाउने जिज्ञासा वा आवश्यकता मेट्न मात्र सीमित हुँदैन । बरू, फेसबुकको बहुआयामिक असरको सिकार हुन पुग्छन् । मान्छेभन्दा मेसिन (मोबाइल, कम्प्युटर)सँग आत्मीय र सहज महसुस गर्नु नै सबैभन्दा ठूलो समस्या बनेको र यसले पारिवारिक विखण्डनसँगै किशोरकिशोरीको मनोविज्ञानमा क्षति पुर्याएको बज्राचार्यको बुझाइ छ । अमेरिकाको मिसिगन विश्वविद्यालयको अध्ययनले यस्तै निष्कर्ष निकालेको थियो । किशोरकिशोरीले जति बढी समय फेसबुक चलाउँछन्, त्यति मात्रामा सुखप्रतिको अनुभूति र जीवनप्रतिको सन्तुष्टि कम हुँदै जाने देखिएको थियो । सामाजिक सम्बन्ध र मित्रता बढ्दै जाने गरे पनि अधिक प्रयोगले मान्छे–मान्छेबीचको भावनात्मक दूरी बढाएको उक्त अध्ययनको निचोड छ ।
हामीकहाँ सामाजिक सञ्जालले किशोर–किशोरीमा पारेको प्रभावका बारेमा त्यस्तै वैज्ञानिक अध्ययन त भएको छैन तर इन्टरनेटले गर्दा आफ्नो सन्तानको पढाइ बिग्रेको, झगडा गरेको, आफन्तसँग टाढा भएको, डिप्रेसन र तनावमा फसेको भन्दै अत्तालिँदै मनोविज्ञकहाँ पुग्ने अभिभावकको संख्या अचाक्ली बढेको प्रस्टै देखिन्छ ।
मनोविज्ञ बज्राचार्यका अनुसार कतिपय बाबुआमा एउटा समस्या लिएर आउँछन् तर त्यसको रहस्य कारण त्यही मोबाइल र इन्टरनेट हो भन्ने भेउ पाएका हुँदैनन् । फेसबुकको नियम अनुसार १३ वर्ष नभई अकाउन्ट खोल्न पाइन्न तर उमेर बढाएर त्यसभन्दा अगाडि नै अकाउन्ट खोल्ने धेरै हुन्छन् । कतिले अभिभावकसँग लुकेर चलाउँछन् भने कतिको अभिभावकले नै खोलिदिन्छन् । ‘टिनएज’ सुरु भइसक्दा त फेसबुक नहुने अपवाद नै हुन्छन् ।
जोडिने र छुट्टिने माध्यम
एसएलसी पास गरिसक्दा त सबैको हातहातमा स्मार्टफोन परिसकेको छ । वाइफाइ भइहाल्छ । नभए मोबाइलमा डाटा त चलिहाल्छ । यति भएपछि चौबीसै घन्टा इन्टरनेट उपलब्ध भइहाल्यो । त्यसो हुनु भनेको किशोरकिशोरी हरपल फेसबुकमा ‘इन्गेज’ हुनु हो । अझ राती इन्टरनेट छिटो चल्छ, होहल्ला पनि हुँदैन । रात कटेको पत्तै पाउँदैनन् । त्यसैले त आँखा सुन्नाएर र टाउको झुम्म बनाएर ढिला कलेज जानु सहरिया किशोरकिशोरीको दैनिकी बनिसकेको छ । तर, राती फेसबुक चलाउनु स्वास्थ्यका हिसाबले अझ जोखिमपूर्ण हुने विभिन्न अध्ययनले प्रमाणित गरेका छन् । जस्तो : सन् २०१५ मा ग्लास्गो विश्वविद्यालयल स्कटल्यान्डमा करिब पाँच सय टिनएजर विद्यार्थीमाझ गरिएको अनुसन्धानमा दिउँसोभन्दा राती इन्टरनेटमा झुन्डिँदा बढी असर पर्ने देखिएको थियो ।
एसएलसी पास गरिसक्दा त सबैको हातहातमा स्मार्टफोन परिसकेको छ । वाइफाइ भइहाल्छ । नभए मोबाइलमा डाटा त चलिहाल्छ । यति भएपछि चौबीसै घन्टा इन्टरनेट उपलब्ध भइहाल्यो । त्यसो हुनु भनेको किशोरकिशोरी हरपल फेसबुकमा ‘इन्गेज’ हुनु हो । अझ राती इन्टरनेट छिटो चल्छ, होहल्ला पनि हुँदैन । रात कटेको पत्तै पाउँदैनन् । त्यसैले त आँखा सुन्नाएर र टाउको झुम्म बनाएर ढिला कलेज जानु सहरिया किशोरकिशोरीको दैनिकी बनिसकेको छ । तर, राती फेसबुक चलाउनु स्वास्थ्यका हिसाबले अझ जोखिमपूर्ण हुने विभिन्न अध्ययनले प्रमाणित गरेका छन् । जस्तो : सन् २०१५ मा ग्लास्गो विश्वविद्यालयल स्कटल्यान्डमा करिब पाँच सय टिनएजर विद्यार्थीमाझ गरिएको अनुसन्धानमा दिउँसोभन्दा राती इन्टरनेटमा झुन्डिँदा बढी असर पर्ने देखिएको थियो ।
उक्त अध्ययनमा भनिएजस्तो हाम्रै समाजमा पनि फेसबुक किशोर–किशोरीलाई डिप्रेसनमा फसाउने दरिलो माध्यम बनेको छ । कसरी भने फेसबुकबाट मित्रता र प्रेम सम्बन्ध बनाउन त सजिलो हुन्छ तर त्यसलाई टिकाउन त्यत्तिकै मुस्किल । एकपछि अर्को सम्बन्ध भत्कँदै जाँदा तनाव बढ्छ किनभने किशोरकिशोरी स्वभावले भावुक हुन्छन् । “फेसबुकले जोड्दैन, दुई जनाबीच सञ्चार मात्र गराउँछ । त्यसैले नियमित भेटघाट हुने सम्बन्ध जस्तो भावनात्मक र प्रेमिल हुँदैन,” यस्तो समस्याबाट गुज्रेका धेरै युवकयुवतीलाई परामर्श दिएकी मनोविज्ञ कुँवर भन्छिन्, “त्यसैले फेसबुक वा अन्य सामाजिक सञ्जालमा अफेयर चल्नु भनेको भ्रम मात्र हो । फेसबुकले कनेक्ट होइन्, ब्लक गर्छ ।”
यही सत्य किशोरकिशोरीमा बोध हुँदैन । उनीहरू रोमान्टिक च्याट र इमेलमा रमाइरहेका हुन्छन् । भेट हुँदा त्यही सामीप्य र आत्मीयता कायम रहन्न किनभने मान्छे फोटोमा जस्तो सुन्दर र स्ट्याटस लेखेजस्तो भद्र नहुन सक्छ । यसरी एकअर्काको अपेक्षा पूरा हुँदैन र बिस्तारै असमझदारी सुरु हुन्छ, सम्बन्ध टुक्रिन्छ । ब्रेकअपपश्चात् दुवै डिप्रेसनमा जाने खतरा हुन्छ । अझ सम्बन्धमा गम्भीर हुनेमा यस्तो समस्या अधिक हुन्छ । फोटोमा लाइक, कमेन्ट कम आयो वा आफूले चाहेको मान्छेले गरेन भने पनि तनाव लिने धेरै किशोरकिशोरी आफूले भेटेको कुँवर सुनाउँछिन् ।
फेसबुक नचलाउँदा पनि त्यसको ‘ह्यांग’बाट मुक्त नहुनु अझ डरलाग्दो हुन्छ । चाइनिज एकेडेमी अफ साइन्सले मस्तिष्क स्क्यानमार्फत गरेको अध्ययनको निष्कर्ष झन् भयावह छ । अनुसन्धानमा इन्टरनेटको लत बसेका केटाकेटीको मस्तिष्कमा ड्रग्स प्रयोगकर्ताकै जस्तो असर देखापरेको पाइएको थियो । सोसल मिडियाबारे चासो राख्ने अध्ययनकर्मी उज्ज्वल आचार्य सामाजिक सञ्जाल प्रयोगकर्ताको बढ्दो संख्यासँगै यसबाट सिर्जित नकारात्मक असरप्रति नेपाली समाज अनभिज्ञ रहेको बताउँछन् । भन्छन्, “इन्टरनेट अम्मलबाट बच्ने उपाय तन्नेर ीलाई सिकाउन अब ढिला भइसक्यो ।”
अनियन्त्रित रूपमा इन्टरनेट प्रयोग गर्ने बानीलाई चिकित्साको भाषामा इन्टरनेटको कुलत अर्थात् इन्टरनेट एडिक्सन डिसअर्डर (आईएडी) भन्ने गरिन्छ । मनोविज्ञ, शिक्षक हुन् वा किशोरकिशोरीको क्षेत्रमा काम गर्ने अन्य सरोकारवाला, केमा एकमत छन् भने सहरिया क्षेत्रका अधिकांश किशोरकिशोरीमा ‘आईएडी’को समस्या देखा पर्न थालिसकेको छ । तर पनि, उनीहरूलाई न राम्रो मार्गनिर्देशन गर्न सकिएको छ न इन्टरनेटको फाइदा/बेफाइदाका बारेमा उचित परामर्श नै । जबकि, फेसबुक घातक भएको प्रमाण दिनानुदिन सार्वजनिक भइरहेका छन् ।
“अभिभावकको प्रत्यक्ष निगरानीमा त्यो पनि खुला ठाउँ र दिनमा एकाध घन्टा इन्टरनेट वा फेसबुक चलाउन दिँदा फाइदै होला,” वरिष्ठ मनोचिकित्सक डा कपिलदेव उपाध्याय भन्छन्, “तर, यही शैलीमा छाडा छोड्ने हो भने किशोरकिशोरीको व्यक्तिगत र सामाजिक दुवै जीवन भताभुंग हुने
पक्का छ ।”
सर्वेक्षण विधि
काठमाडौँका निजी प्लस टूमा अध्ययनरत १ सय ६१ विद्यार्थी प्रश्नावली सर्वेक्षणमा सहभागी थिए । जसमध्ये, पुरुष ७८ र महिला ८३ जना थिए । नमुना छनोट विधिमार्फत छानिएका विद्यार्थीलाई इन्टरनेटको उपयोगिताबारे बन्द प्रश्नावली भर्न लगाइएको थियो । कतिपय उत्तरमा उनीहरूले एकभन्दा धेरै उत्तरको छनोट गरेका छन् । जसका कारण उत्तरदाताको निश्चित संख्याभन्दा उत्तरको प्रतिशत धेरै देखिन सक्छ ।
सर्वेक्षणमा जे देखियो
– पुनम लिम्बू
सोसल मिडिया आफैँमा ‘ओपन स्पेस’ हो । तर, अधिकांश तन्नेरीले सोसल मिडियालाई निजी स्पेसका रूपमा उपयोग गरिरहेका छन् । स्कुलको अनुशासन र अभिभावकको नियमनबाट भर्खरै उन्मुक्ति पाएका किशोर–किशोरीहरू सामाजिक सञ्जालमा स्वतन्त्रताको उपभोग गर्नेतर्फ हदैसम्म उद्धत देखिन्छन् । सामाजिक नियम र कलेजको अनुशासनले त तन्नेरीहरूलाई बाँध्न सकेको लाग्दैन । अभिभावक, शिक्षक र आफूभन्दा सिनियरलाई पत्तै नदिई वा नियम मिचेर उनीहरूले जति पनि स्वतन्त्रताको अनुभव गरेका छन्, त्यसलाई उनीहरू सामाजिक सञ्जालमा व्यक्त गर्छन् र त्यसलाई आफ्जो जितका रूपमा प्रस्तुत गर्छन् । जस्तो : केटाहरू लुकेर चुरोट खान्छन्, गाँजाको स्वाद लिन्छन्, कलेज ‘बंंक’ गरेर घुम्न जान्छन् र त्यो अनुभवलाई उनीहरू सामाजिक सञ्जालमा राख्छन् ।
सामाजिक रूपमा वर्जित तर आफूले अनुभव गरेको कुरालाई तन्नेरीहरू बढाइचढाइ गरेर सामाजिक सञ्जालमा राख्छन् । जस्तो : चुरोट तन्काएको कुरा उनीहरू गर्वसाथ लेख्छन् र अरू साथीभन्दा आफू माथि पुगेको भनेर देखाउन चाहन्छन् । आफूले लुकेर गरेका कुरालाई गर्वसाथ व्यक्त गर्ने माध्यमका रूपमा सामाजिक सञ्जाललाई उपयोग गर्न चाहन्छ नवपुस्ता । उनीहरू के कुरामा निश्चिन्त देखिन्छन् भने आफ्ना अभिभावक, शिक्षक वा आफूभन्दा पाकाहरू सामाजिक सञ्जालबारे जानकार छैनन् वा भए पनि आफ्नो प्रोफाइलमा उनीहरूको ध्यान पुग्दैन ।
प्लस टू पढ्ने चार जना केटा र चार जना केटीको फेसबुक प्रोफाइल मैले उनीहरूलाई थाहा नदिईकन एक महिनासम्म मिहिन अवलोकन गरेँ । ती आठमध्ये एक जनाले मात्र आफ्ना बाबुआमालाई फेसबुकमा साथी बनाएको पाइयो भने अरूले आफूभन्दा सिनियर दाजु, दिदी, अन्य नातेदार र शिक्षकलाई साथी बनाएका छैनन् । किनभने, त्यसो गर्दा आफ्ना कुरा अरूले थाहा पाउँछन् भन्ने उनीहरूको डर हो ।
सामाजिक सञ्जालको प्रयोगमा पनि तन्नेरीहरूको फरक अनुभव छ । उनीहरू कि त आफ्नो सौन्दर्यता वा सामाजिक नियम मिचेर आफूले हासिल गरेको खुसी व्यक्त गर्छन्, कि त बिहानै–बेलुकै भेटिने साथीसँग अनौपचारिक च्याटमा धेरै समय बिताउँछन । दैनन्दिनमा व्यक्त गर्न अप्ठ्यारो हुने अश्लील र द्विअर्थी शब्दको प्रयोग पनि उनीहरू च्याटमै धेरै गर्छन् । एक जना छात्रले त केसम्म बताए भने आफूले मन परेका केटीसँग सोझै गफ गर्न र मनको कुरा राख्न सकिन्न जबकि फेसबुक च्याटमा त्यस्ता कुरा निर्धक्क राख्न सकिन्छ ।
औपचारिक कुराकानीमा उनीहरू सामाजिक सञ्जालको प्रयोगले ज्ञानको वृिद्ध हुने, अनुभवहरू साट्न सकिने र नयाँ नयाँ कुरा थाहा पाइने बताउँछन् । जबकि, व्यावहारिक रूपमा भने उनीहरू यसबाट फाइदाभन्दा बरू सामाजिक सञ्जालकै अम्मली बनिरहेका देखिन्छन् ।
अधिकांश तन्नेरीहरू औपचारिक कुराकानीमा आफूहरूले इन्टरनेटको उपयोग ‘पोर्न’ ( अश्लील) साइट हेर्नका निम्ति नगर्ने बताउँछन् तर नाम उल्लेख नगर्ने सर्तमा गरिएको प्रश्नावलीमा भने उनीहरूले आफू र आफूजस्तै अधिकांश तन्नेरी इन्टरनेटमा पोर्न साइट हेर्ने गरेको बताउँछन् । प्रश्नावली सर्वेक्षणले पनि यो कुरालाई पुष्टि गर्छ । किनभने, अधिकांश तन्नेरी रातमा आफ्नो कोठाभित्र लुकेर इन्टरनेट चलाउन रुचाउँछन् । एक महिनासम्म आठ तन्नेरीले सञ्जालमा पोस्ट गरेको तस्बिर, स्ट्याटस र कमेन्टहरूलाई नियाल्दा उनीहरू दैनिक कैयन्पटक सोसल साइट लग इन र लग आउट गर्छन् । केटी र केटा दुवै जनाको एउटा समानता भनेको उनीहरू आफ्ना अनेकन् हाउभाउसहितको र सम्पादन गरिएको फोटो पोस्ट गर्न रुचि राख्छन् र त्यसमा आउने कमेन्ट अनि लाइक गनेर खुसी हुन्छन् ।
आफ्नो फेसबुक प्रोफाइल आफ्ना अभिभावकले हेर्दैनन् भन्नेमा अधिकांश तन्नेरी ढुक्क देखिन्छन् । परिवारका सदस्यले आफ्नो प्रोफाइल चेक गर्छन् भन्ने ठान्नेहरूले फेसबुकमा अश्लील वा घुमाउरो भाषासहितको स्ट्याटस लेख्दैनन् । कतिपयले आफ्नो वास्तविक फोटो राख्ने तर नाम भने स्टाइलिस वा सही नराख्ने प्रवृत्ति देखिन्छ । जसले, उनीहरू अभिभावकले राखिदिएको आफ्नो नामबाट समेत खुसी छैनन् भन्ने देखाउँछ । पंकी अक्षर वा हिज्जे बिगारेर आफ्नो नाम राख्नुलाई उनीहरू ट्रेन्डी भएको वा स्टाइलिस भएको भन्ठान्छन् ।
इन्टरनेटमा पहुँच
सन् २०१४ को डिसेम्बरमा नेपाल टेलिकमको इन्फरमेसन म्यानेजमेन्ट सिस्टम(एमएसआई)ले निकालेको तथ्यांकले एक करोड ९ लाखले मोबाइलमार्फत इन्टरनेट चलाउँछन् । यो कुल जनसंख्याको झन्डै ३९ प्रतिशत जनसंख्या हो । विश्व बैंकको रिपोर्टले नेपालको कूल जनसंख्याको झन्डै २९ प्रतिशत जनता इन्टरनेटको पहुँचमा रहेको देखाउँछ । नेपाल दूरसञ्चार प्राधिकरणको रिपोर्टका अनुसार पछिल्लो एक वर्षमा मात्रै इन्टरनेट प्रयोगकर्ताहरूको संख्या ५४ प्रतिशतले वृद्धि भएको छ । इन्टरनेट वल्र्ड स्टाटसको रिपोर्टमा चाहिँ सन् २००० मा ०.२ प्रतिशत नेपाली इन्टरनेट प्रयोगकर्ता थिए भने सन् २०१४ मा १४ प्रतिशत पुगिसकेको छ ।
इन्टरनेटमा पहुँच
सन् २०१४ को डिसेम्बरमा नेपाल टेलिकमको इन्फरमेसन म्यानेजमेन्ट सिस्टम(एमएसआई)ले निकालेको तथ्यांकले एक करोड ९ लाखले मोबाइलमार्फत इन्टरनेट चलाउँछन् । यो कुल जनसंख्याको झन्डै ३९ प्रतिशत जनसंख्या हो । विश्व बैंकको रिपोर्टले नेपालको कूल जनसंख्याको झन्डै २९ प्रतिशत जनता इन्टरनेटको पहुँचमा रहेको देखाउँछ । नेपाल दूरसञ्चार प्राधिकरणको रिपोर्टका अनुसार पछिल्लो एक वर्षमा मात्रै इन्टरनेट प्रयोगकर्ताहरूको संख्या ५४ प्रतिशतले वृद्धि भएको छ । इन्टरनेट वल्र्ड स्टाटसको रिपोर्टमा चाहिँ सन् २००० मा ०.२ प्रतिशत नेपाली इन्टरनेट प्रयोगकर्ता थिए भने सन् २०१४ मा १४ प्रतिशत पुगिसकेको छ ।
साभार: नेपाल साप्ताहिकhttp://bit.ly/1pHPGy5
No comments:
Post a Comment